Najważniejsze informacje o Słowińskim PN

Położenie	woj. pomorskie
Data utworzenia	1 stycznia 1967
Powierzchnia – lądowa – morska – wodna (śródl.) – leśna	327,44 km² 113,06 km² 111,71 km² 102,66 km² 60 km²
Pow. ochrony – ścisłej – czynnej – krajobrazowej	53,92 km² 268,88 km² 4,64 km²
Powierzchnia otuliny	302,2 km²
Długość szlaków turystycznych	131 km
Odwiedzających rocznie	282 tys.
Siedziba	Smołdzino

Logo parku

 

Słowiński Park Narodowy – jeden z 23 parków narodowych w Polsce. Jest czwarty pod względem wielkości PN w Polsce.

Utworzony 1 stycznia 1967 na powierzchni 18 069 ha.

Jest położony w środkowej części polskiego wybrzeża, w województwie pomorskim. Obejmuje Mierzeję Łebską, Nizinę Gardeńsko-Łebską, fragmenty moreny czołowej z ostatniego zlodowacenia z najwyższą kulminacją 115 m n.p.m. na wzgórzu Rowokół oraz szereg jezior: Łebsko (7,1 tys. ha), Gardno (2,5 tys. ha), Jezioro Dołgie Wielkie (156 ha) i Dołgie Małe (6,2 ha).

W 1977 został włączony przez UNESCO (w ramach programu „Człowiek i biosfera”) do sieci Rezerwatów Biosfery, a w 1995 wpisany na listę terenów chronionych konwencją ramsarską o obszarach wodno-błotnych o międzynarodowym znaczeniu przyrodniczym pod numerem 757.

Charakterystycznymi elementami Parku są przymorskie jeziora, bagna, łąki, torfowiska, nadmorskie bory i lasy, a przede wszystkim wydmowy pas mierzei z ruchomymi wydmami. Symbolem Parku Narodowego jest mewa srebrzysta.

W 2004 r. został powiększony o 14 675 ha, w tym 11 000 ha wód Bałtyku. Obecnie ma powierzchnię 32 744 ha.

Do 2019 na wzgórzu Rowokół, w obrębie terenu chronionego, gmina Smołdzino zgodnie z decyzją otrzymaną od ministra środowiska Jana Szyszki ma rozpocząć budowę drewniano-ceglanej kaplicy pw. św. Mikołaja

Flora i fauna Słowińskiego PN

Na terenie Parku występują zbiorowiska: wydmowe, torfowiskowe, łąkowe i leśne z czego 10% to bory. Odnaleźć tu można naturalne ciągi sukcesyjne, od roślin pionierskich pojawiających się na plażach do typowych nadmorskich borów bażynowych. Występuje m.in. wydmuchrzyca piaskowa, a innymi gatunkami pionierskimi są rukwiel nadmorska i honkenia piaskowa. Spośród lasów parku 80% stanowią bory.

Ogółem w Parku występuje około 920 gatunków roślin naczyniowych, 165 gatunków mszaków, 500 gatunków glonów, 424 gatunki grzybów, z których 46 jest objętych ochroną ścisłą, a 15 częściową. Należą do nich między innymi: widłak torfowy, mikołajek nadmorski, zimoziół północny, rosiczka okrągłolistna, storczykowate, turzyca piaskowa, długosz królewski, poryblin jeziorny, malina moroszka. Ta ostatnia to relikt polodowcowy.

Z krzewów odnotowano m.in. kostrzewę czerwoną, lnicę wonną, przelota pospolitego, szczotlichę siwą, kocankę piaskową i jasieńca.

Z grzybów chronionych występują: smardz, purchawica olbrzymia, szmaciak gałęzisty i sromotnik bezwstydny; stwierdzono ogólnie ponad 500 ich gatunków. Z porostów, których odnotowano około 250 gatunków, występują m.in. chronieni przedstawiciele Usnea (brodaczki) i Bryoria włostki.

Najważniejszymi zwierzętami Parku są ptaki. Sklasyfikowano tu około 260 gatunków ptaków, z czego 170 wyprowadza lęgi (pozostałe zimują lub pojawiają się na przelotach). Podczas jesiennych i wiosennych przelotów przelatują tędy gatunki z północy, a niektóre zimują; na przelotach obserwowany jest biegus rdzawy (Calidris canutus). Występują także bataliony (Philomachus pugnax), mewy srebrzyste (Larus argentatus), kuliki wielkie (Numenius arquata), krwawodziób (Tringa totanus), ohar (Tadorna tadorna), bekas kszyk (Gallinago gallinago), gęgawa (Anser anser), głowienka (Aytha ferina) i żurawie (Grus grus). Natomiast w lasach można spotkać orła przedniego (Aquila chrysaetos), rybołowa i sowy – m.in. puchacza (Bubo bubo) i włochatkę (Aeogolius funereus). Ze szponiastych występują także m.in. orlik krzykliwy (Clanga pomarina), błotniaki (Circus spp.) i kania ruda (Milvus milvus). Obserwowano również bardzo rzadko zalatującego świergotka szponiastego (Anthus richardi).

W Parku żyją również owady na czele z rzadkimi motylami, chrząszczami i skoczogonkami, z płazów znajdziemy ropuchy i żaby. Odnotowano 490 gatunków owadów, w tym ściśle chronione chrząszcze Carabus (15 gatunków), pływaka lapońskiego, kozioroga bukowca, tęcznika mniejszego oraz pachnicę dębową; z ważek występuje 5 gatunków o ochronie ścisłej, z trzmieli i motyli po 3 gatunki.

Występuje 10 gatunków płazów, w tym ropucha szara (Bufo bufo) i ropucha paskówka (Epidalea calamita), żaba trawna (Rana temporaria), żaba moczarowa (Rana arvalis), żaba jeziorkowa (Rana lessonae), żaba wodna (Rana esculenta) i żaba śmieszka (Rana ridibunda), grzebiuszka ziemna (Pelobates fuscus), traszka grzebieniasta (Triturus cristatus) oraz traszka zwyczajna (T. vulgaris).

Stwierdzono 5 gatunków gadów, są to jaszczurka zwinka (Lacerta agilis), jaszczurka żyworodna (L. vivipara), padalec zwyczajny (Anquis fragilis), zaskroniec zwyczajny (Natrix natrix) oraz żmija zygzakowata (Vipera berus).

Ze ssaków wymienić można umieszczone w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt gatunki, jak rzęsorek mniejszy (Neomys anomalus), mroczek posrebrzany (Vespertilio murinus), nietoperze: borowiec wielki (Nyctalus noctula) i mopek zachodni (Barbastella barbastellus), morświn (Phocoena phocoena) i foka szara (Halichoerus grypus). Spotykane są również rzadkie w całej Europie gatunki, jak bóbr europejski (Castor fiber), wydra europejska (Lutra lutra), 10 gatunków nietoperzy, lis rudy (Vulpes vulpes), borsuk europejski (Meles meles), zając szarak (Lepus europaeus), sarna europejska (Capreolus capreolus) i jeleń europejski (Cervus elaphus).

Kilka zdjęć przedstawiających Słowiński PN i jego gatunki